Belki Ayrılık Vakti Gelmiştir
Belki ayrılık vakti gelmiştir…
Sözcükler dudaklarda düğümlenir,
gözler, vedanın ağırlığını taşıyamaz.
Sessiz bir rüzgâr geçer aradan,
Benim senle bir resmim bile yok baba
Biraz kırgınım, biraz yorgunum...
Sar beni, söz ağlamayacağım baba
Suskun gecelerde adını fısıldıyorum.
Anılar yok, sadece bir boşluk var
DizLerimin yaraLarı iyiLeşeLi çok oLdu BABA..
Saymadım kaç yıL oLdu.
o zamanLar düştüğüm de sadece
çakıL taşLarı batar ,dizLerim kanardı BABA..
şimdi çakıL taşLarı yok BABA kanayan yaraLarıma sebep.
işte şuram acıyor sanki hançer yarası
"GönLümüN bahtı kara oLmaya kara değiLdi' de. yıLdızsız geceLere denk geLdik..!!
@dsız.."
Zindanlardayım demişsin hafız…
Ben kendimden gideli kaç “Sen” olmuş bilmiyorum demişsin…
Ne bir yıldız var gökyüzünde, ne de bir umut var bu ölesiye yüreğimde demişsin…
O zaman bil ki:
Olur da bir gün gidecek bir kapın olmazsa,
Bana öyLe bir CâN oL ki
Ne gideni OL ardından baktıran
Nede kaLan OL gözLeyen..
Bana ÖyLe bir CâN oL ki
Kendimi Sen ,Seni de Ben BiLeyim..
Bana Seni Çok Görme Sevgili
Bana seni çok görme sevgili,
Zaten günler ağır,
Zaten nefesim eksik…
Bazen adresiz kalır insan…
Ne kaldığı yer huzur verir, ne de gittiği yer sahip çıkar.
Her şey yerli yerindedir belki ama insanın içi darmadağındır.
Ev dediği duvarlar yabancı gelir; sokaklar tanıdık olsa da adımlar tedirgindir.
Bir şey eksiktir ama adını koyamaz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!