Kendimi de aLıp
Çekip gideyim diyorum
Senden.
İçimde sen varsın diye..
Bir adım öteye gidemiyorum kendimden..
Sonra oturup yokLuğuna yakıyorum
Sen Benim Kalp Yorgunluğumsun
Ey benim;
Perde çekilmiş, yarınlarımın karanlık yüzü.
Saymakla bitiremediğim sıla hasretim
Gel görki,kör kuyularda ışıksızım
Dedim ya gülüm
Yokluğun vuruyor gönül hanem'e
Biliyorum, sensizlik bu gelen
Korkuyorum!..
Kim “O” diyemiyorum..
Karanlık perdeyse eğer,
gönlümün arkasında saklı kalan ne çok şey var...
Her yıldız bir sır taşır geceden,
ve ben her duada seni anarım azar azar.
Ey gönül, sanma ki gece sessizdir,
Bir insan kendi kalbinin katili olur mu…?
Olurmuş.
Sessizce, kimse duymadan,
Bir gülüşü yarıda bırakıp,
"O kadar çok savaşın içindeyim ki, hangi yaram kime ait bilmiyorum...
Kimden hesap sorayım?
Yıllardan mı ?????
İnsanlardan mı ?????
Yoksa canım dediğimden mi
Gözlerinin ulaştığı yerdeki hikâyelere küskünüm,
Çünkü her biri halen seni anlatıyor..
Bir bakışınla başlayan tüm masallar,
Artık yarım kalmış bir sessizlikte bitiyor.
Aklının kaçıp gittiği o uzaklara
Bir Garip Misafirim Dünya Denen Handa
Tarih: 31.10.24
Bir garip misafirim dünya denen handa,
Görmedim bir gün ne kışım da ne baharım da.
İçinde kırık dökük bir yer var mı senin?
Kimse görmesin diye…
Tüm kırıklarını, acılarını
Halının altına mı süpürdün, sessizce?
Gece uyanıp yürüdüğünde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!