Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

akşamların sekisine oturdum
adsız
ve atsız
geçmez sancılar bırakarak
yolunurken yüzümden
kök salmış nice bakış

Yürek Sözleşmesi


“gel seninle aht-ı peyman edelim”
sal olsun kavlimiz zaman denizlerinde
yalnızlığın kalesini viran edelim

bilmediğim ağaçların altında...
o dehşet hışırtısı yüzünde oynaşan yaprak gölgelerinin
ışıklar sağılır da hani aralarından
düşer tam gözüne... bakarsın ya

hani deli dalgalara daldığında

kimisi gece sağnağıydı
kimisi nisan yağmuru
kimisi kırkikindi
ne aşklar yaşadım bu kentte
hepsi de hançerlenerek dindi
bana geceleri verdiler

Aşıklar meclisinde bize külhan dediler
Sordum aşkın anlamı- pinhan pinhan dediler

Bazan sevdan kavgadır- bazan da kavgan sevda
Her savaşçı aşıktır- her aşk militan dediler

Göğüse sığmayan yüreklerin
Yüreğe sığmayan sevdaların
Karasevdalı insanlarıyız
Ekmeği yaratmak kumdan
Ölümsüz destanlar büyütmek
kanla

ben kıraçtım yalnızlıkta
gözlerin kırkikindilerdi
o aşk kırbacı küsmeler
sabah üşümelerine benzerdi

yumuşak sevecen dokunuşların

yaralıyım... ayrılık kaç vurmuş kalbimin süveyda yerinden
kuşun kanadı kırıldı,dağlar yandı kederinden

bir düşle düş bölüştüm….düşüm düştü... ben düştüm
bir düşe aşk düşürdüm... sahici, bir ömrün gerçeklerinden

uyumak bir kış masalında sana sarınarak
bakir adalarına kulaç atmak dalgalarında
herşeyden arınarak...

kalbim...
sarı başak şarkılarla salınan sevda yurdu
hüznün ay ışığında şavkıyan harman yeri
kalbim
yorgun yılkılar gibi giden akşamın hicran yeri
kalbim