Adnan Durmaz Şiirleri - Şair Adnan Durmaz

Çaresizlik Duvarının Önünde,Yol Ayrımlarında,Kendini Yalnızlığa Büyüterek,Bazen Oğullar Analarını Doğurur Hayata



Yalnızlık
Korunaklı hayatınızda eğlencesiz kalmanın verdiği boşluktu çoğu zaman..

karanlıkta çınlayan kahkahaları
alabilesiye şuh
fevkalâde haşarı

KIZILKIVRIM

Kendimize ve sisteme tersinden bakmak


Ukuş körki til ol bu til körki öz

Kırık Ayna



anımsa... akşamları bulutların arasında yarasını
yalarken güneş

buralardan geçen
son bilicinin sözlerini
yapraklar hala fısıldar
eski bir serüvencinin
atının ayağından fırlamış
sonsuzda parlar

Kör Gezegen


panzerler dolaşıyor
hayatın kemiklerini kırarak
ölü çıkmış evler gibi ülkenin yüzü

IV
toprakta çekirdek
gülün damarında su

Rakik

her an kıyametler içinde devinir dünya gören görür görmeyen kör
kaç insan ölüyordu..kaç göç yollarda gözyaşı..o an..
kaç kuşun yuvasını savurdu fırtına..bir yerlerde kılınçlar kırılıyorda savaşmaktan..bütün efendiler yalancı cennetlerinde daltaşak dolaşırken
o an..çiçekler çılgınca çatlatıyordu kozalarını..delicesine sağanak dövüyordu göğsünü ayrılıkların

şimdi yağmur dualarında açılmış eller
odundan parmaklarıyla kalkan ormanlar
kınalı gelin elleri yâri yabanda
bir deri bir kemik onca ihtiyar
bir de çocuk elleri papatya sağanağı
kalem defter bilmeyen

Ey mezar ahalisi -adı sanı belirsiz
Başlarının üzerinde sarı birer çürük diş
Binyılların köleleri..türküleri akıtanlar siz
Hayat dulda verdiniz yoksul gövdelerinizle
İşte yoksunuz artık..küllere karıştınız
Bin yamalı ömürlerden geçmiş kanlı gölgelerdiniz