Rüzgarın savurduğu kum ve toz taneleri bile ayrıldığı yerden ağırlığı ile konuyor bir yerden yere.
Ayrılık hasreti, gurbet dedirte biliyor kendine!
Adını koyamadım sonsuza giden, umut edileni elde edemeyiş acısındaki merheme...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta