Gözüm kör başkasına karşı,
Kulaklarım sağır,
Ellerim tutmaz,
Dizlerim fersiz,
Ağzımın dili yok,
Midemin açlığı.
Dört bir yanımızda acı var.
Coğrafyamız hüzün içinde.
Ne birlik beraberiz ne de kardeş dost.
Aşka uçan kanatlarımız vardı bizim ve aşka değince yanan…
Zira biz aşkı bulduk mu orası kalbimizin Mekkesi olurdu.
Ve aramazdık başka kıblegah gönlümüze…
Kalbim selam söylüyor sana. Unutmasın beni diyor.
‘En sevdiği şarkıyı mırıldanırken, çimenlere uzanıp yıldızları seyrederken, kız kulesinde çay içerken unutmasın beni’ diyor.
‘Unutmasın beni ve çok sevsin’ diyor.
Biliyorsun elçiye zeval olmaz.
Ben çekiliyorum zaten aradan.
Buyur kalbim ne yaparsan yap.
Her Muhammed’e bir Hatice lazım,
Beni örtün dediğinde üzerini örtecek,
Ve her Yusuf’a bir Züleyha,
Zindana çağıran bir ses,
Ve her Adem’e de bir Havva,
Yaşadığını hissettiren bir nefes.
Hani bazen özlersin, burnunun direği sızlar,
Atlayıp bir gemiye sevdiğine varmak istersin,
Hiçbir rüzgâr el vermez,
Etrafında buzdağları sıralanıverir,
Hani bazen sevmek istersin, kalbin yerinden çıkacakmış gibi,
İkametgahım hazır.
Sağlık raporum da.
Kan sayımım normal çıktı.
Sabıka kaydım temiz,
Bütün şartlar tamam sevdiğim,
Kalbinin memuru yap beni.
Acılarımız var bizim.
Savaşlarda öldürülen masum çocukların gözlerinden dökülen yaşlarız.
Sevip de kavuşamamış tüm sevenlerin gönül ağrısıyız.
Düşüp de kalkamamış savaşçıların hıncıyız.
Gidip de gelememiş yolcuların azığıyız.
Acılarımız var bizim.
Ey insan,
Unutma kardeşlerin var yeryüzünde,
Acı yer acı içer onlar,
Gülmez çocukların yüzü,
Ağlar analar,
Dert, gam, keder, elem yakalarını bırakmaz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!