Abdullah Ercan Şiirleri - Şair Abdullah ...

bir kurşunmuş saplanan nefesinden
yüreğimi çıkardım da kafesinden

ellerim kırmızı ellerim kan
o çığlık ne! nedir kütürdeyip kopan
hüznün doğumuydu kucağıma akan

koynunda uyuduğum cennetin hûrisi
cehennemlerimi yaktında geldin
sevdama girerken sen
periler perisi
ölmek üzereydim,vaktinde geldin

sevinçli bir hüzünde yüreğim
adımlarken kaldırımlarını
sensiz dar geliyor bu şehir bilsen
sahilinde yağmur saçlarımla konuşurken
elimde kulağım,kulağımda sen
ve ben

seni sayıklar ellerim
hüzün denizimdeki sandalın
küreklerini çekerken
dalgası yüreğime vurur
kırmızı suların
gözlerime vurur

git
gelme rüyalarıma
yanar tenimde ellerin
ellerim yanar teninde
senden çıkartırım acısını bütün yaşanmamışlıkların
gidebildiğince

sana seni anlatmak;

haketmediğim
hak etmediğin mutluluğu yaşamak gibi,
yıllar verilmedi
ömür tükedilmedi uğruna

Gölgenin eli değdi güneşe
Akşamın rengine mahkum her yer
Gözler kalır kumsalda
Yakamozlara eş
Bir de...
Bir de kum gibi kaynayan incili ter.

sen akşam İstanbul ufuklarında
sen kan denizi güneş batımında
yorgun gözlerde bir günün özlemi
akşam seninle gelir sen akşamla

rüzgâr söylüyor bizim şarkımızı

Bir ömrü tüketti kader adına
Uzağında kaldığımız düşler
Yamacından bakarken şimdi,mutluluğa
Bize eyvâh değil
Eyvallah demek düşer

Sitem yok kahır yok hepsini aldın
Vedanı duyunca doldu gözlerim
Duraksız nefesti bir soluk aşkın
Umuda giden yol hüzün KALEMLER

Sigaram küllenmiş masamda kolum