Abdullah Ercan Şiirleri - Şair Abdullah ...

Bir ömür bir hayat ümitsiz bir de aşk
Değer mi bütün bunlar acı çekmeye
Bunca zaman yol katettin dönde bak
Yarından ümit yok hâlin var mı gitmeye

Gelde bir yol dur artık

adımlar mı yollar mı kırık
gidemiyorum gelmiyorsun
annesiz bebeğin,bu hıçkırık
diyemiyorum söylemiyorsun

uçurumlar beyazdır gözlerde

her kim üzerse sîne-î zehr-i gâm ol
ey sevdâm gönlüme perî üz-Zehram ol

nazâr-ı şehlândır dîl-i şeyda kılan
üzme gülüşünü gündüz leb-i lâl ol

Yüreğimin dudakları çatladı birden
ağzım yüzüm uçukladı,titredi bedenim
haykırmak istedim sevgimi
haykıramadım giderken
neden!
Gerçi,senden başkasını görmedi gözüm ama;

hayat nemli bir sahil esintisi gözpınarlarımda
rûyâlarım küflü raflarda kaldı
naftalin kokulu bohçalarda çeyizlendi mevsim
dilimde sözler suskun

hükmedemiyor kalem gönlümdeki nâr'a

Muhabbet sırtlandığım dünya meşekkatinden
Mîrâsı ismimde bir gül,olacak bilirim
Sevgilerin pınârı Yaradan şefkatinden
Tek murâd ile bir gün ağustos'ta gelirim

ben;
kilometrelerce uzağım
denize...
sen;
birkaç adım
çölde de adı aynı

yazamadım,yarım kaldı mektubum
masamda kağıdım,kalemim yorgun
duygular karışık gözlerim dalgın
beddua etmeye dilim varmıyor

selamdan sevgiden söz ettim sana

Silme kalbinden sızanı vursun gözlerine
Bahar kadar taze beyaz kadar temiz bu yaş
Tecelliyi tefekkür et çöküp dizlerine
Bıçak yedin bağ çubuğum ağla yavaş yavaş

penceremin yamaçlarına bakıyorum
gecenin beyazlığında
hayallerime kar yağıyor
uzatıp boynumu kılıcına
keskin ayazın
soluyan rüzgarın nefesi ensemde