Abdulkadir Karaman Şiirleri - Şair Abdul ...

Itır kokan gözlerinde bir akşam...
Gidersem ne olur susuzluğumu! ...
Bakışların tutsa, sarsa her akşam...
Issızlıkta güçsüz kalan ruhumu! ...

Uzansan yardıma muhtaç birine

Mâşukum, hiç aşklarla aşkımı seyrelttirme
Nazargâhın kâlbimi gayrıya meylettirme.

Pervâneler misâli hayâlinle döneyim
Her kahrına râzıyım, başka kahır çektirme.

Sıkılmıştım içerde, yürüyüşe çıkmıştım
Efkârlanıp, son kalan sigaramı yakmıştım.

Yapıyordum geçmişin hesapsız hesabını
Bulamadan bir hayli sorunun cevabını.

Özlemden göz yaşlarım dinmez sellere döndü
Aşkım hüzünle açmış solgun güllere döndü
Düşünmedin karşılık vermeyi merhametsiz
Kâlbim vahasız kalmış, ıssız çöllere döndü.

Çileliyim çileli; sensiz divane, deli

Dokunma bana dokunma!
Dokunursan yine ağlarım.
Ağlayınca deli deme,
hele hiç teselli verme!
Çiğnenir ayaklar altında tarihim,
altın çağlarım...

son dönemeç geldiğinde
son iğne deliğinden
ele beni
kalbimi
sevgimi
sensizliğin eleğinde

Kapanmaz yaraları sabırla kurutmuştum
Kazımıştım kâlbimden, adını unutmuştum
Sanıyordum, kendime göre bir yol tutmuştum

Bir gün rüyama girdi, gözleri dolu baktı
Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı.

Silinmişti içimden, unutmuştum tadını
Alışmıştım hem onsuz yaşamanın yüküne
Unutmam aslâ mümkün değil derdim adını
Göçerler kondu çoktan terk ettiği mülküne.

Güneşi, mümkün müydü seyretmek,o olmadan?

Gözlerin gayrı menkulüm
Bakışların merâm olsun
Kâlbime başka gül, gülüm
Koyarsam aşk haram olsun.

Unut adımı, hiç anma

Görmeseydi gözlerin…
Sever miydin hiç, beni?
İçeceksen, hep senin
Yudum yudum iç beni.

Alevli akışınla…