Sen de, aşk’ımı koydun yaya.
Kandırdın beni, bir tek hay’a.
Sevmedim, seni, doya doya.
Düşürdün beni, dil’e güzel.
Hayallerimde, bir sen vardın.
Küçücüksün, baksana haline.
Yürüyelim, insanlık eline.
Sinek kondurma, sen gül’üne.
Ver el’ini, bana kardeşim.
Hepimiz, vatan’ın gül’üyüz.
Kara Gün
Kara günden, bizi kurtaran sensin.
Son nefesimizde, yetişen sensin.
Kurtuluş haberini, veren sensin.
Bize ümit veren, sen oldun ATAM.
Siyasette, öne atıldın.
Millet Meclisine, katıldın.
Başkan koltuğuna, tartıldın.
Dürüst lidersin, Kara Oğlan.
Seçime girdin, galip çıktın.
Kız’ın, beni deli eyledi.
Tüy’ünü atıp da, tüledi.
Ben sustum, kendisi söyledi.
Niye doğurdun, bunu kaynana.
İllallah getirttirdi, bana.
Keriz
Bu yıl yine geldi, Kurban bayramı.
Değil et, özledik bir tas ayranı.
Dostlara, edemez olduk seyranı.
Keriz, geldi geçti üzerimizden.
Çok muhteşem görünür, saray’ı.
Saymakla bitiremez, para’yı.
Özendirir, fakir, fukara’yı.
Keşke, zengin-fakir, bir olsaydı.
Zengin, bıkmış, usanmış para’dan.
Sabahtan uğrandım, şerli bir kula,
Başıma kattım, bir paralık bela.
Kendimi attım, çağlayan Seyhan’a,
Kınalı Kıbrıs’a, varayım deyi.
Bilmiyorum, karalı gurbet imiş.
Kime Ne
Bazen, akıllıyım, usluyum.
Bazen, takılıyım, süslüyü.
Bazen de, dumanlı, sisliyim.
Ben böyleyim işte, kime ne.
Kim Kalıyor
Kim kalıyor, yalan dünyada,
Vakti gelen, ediyor veda.
Gidenden gelmiyor, bir seda.
Yar toprak, alınca koynuna.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!