İhtiyar Maraba oturmuş ağacın dibinde,
Azığını yemekte tek başına gölgede.
Peynir - ekmektir hani azık denen de.
Doyunca şükreder, ihmal etmez hem de.
Habersizdir tepesinde dikilen ağadan;
“Affedersiniz Efendim, kalkar sofradan,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
