TAŞ PLÂKLARLA İSTANBUL
Ne zaman özlesem kaybolan İstanbul'umu
Bir taş plâk koyarım,
Nağme nağme İstanbul dökülür gramofondan,
İstanbul'u çalar udlar, kemanlar neyler,
Şarkılar, o eski İstanbul kültüründen söyler.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Taş plaklara sığmış ey koca İstanbul... ne kadar imkansızsın artık... ne kadar uzak..
İstanbul ağlıyor...Özlemle yanıyor alev alev..
O yangın ki isi çökmüş her bir dizeye..
İstanbul’un en naif en nezaketli şairi tarafından yazılmış bu muhteşem şirin finalinde kaldım bende öylece...
Sonsuz kutluyorum.. Sevgi ve saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta