Rüzgar kırk kala, sensiz boşlukta yakaladı beni. Güneş yine gökyüzünden doğmuş, çiçekler sensiz, sensizlikte kaybolmuş.
Aşk bahçesi yolunda, sensiz vuslat beklerken içtiğim bardaktan bile kan akar olmuş. Yavru bir pisicik kanatlarında çocuk sesi getiriyor. En güzel baharlarım denizden sen kokulu rüzgar getiriyor.
Derin mavide zümrüt gözlerin, ben en güzel şapkayı gözleriyle senin önünde ayaklarının önüne sererim...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta