Bir zamanlar geceden süzülen zülf-i yare değmişti kalbim,
Düşler derin kuyularda yankı bulan feryat gibiydi,
Her söz bükülmüş bir baharın koynunda uyuyordu,
Ve mehtap, kaybolan gölgeleriyle sevdaları süslerdi.
Dudaklarda bir ayaz, bir efsun dolanırdı;
Aşina yüzler, içre yanmış kıtalar gibi dururdu,
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta