Bir zamanlar geceden süzülen zülf-i yare değmişti kalbim,
Düşler derin kuyularda yankı bulan feryat gibiydi,
Her söz bükülmüş bir baharın koynunda uyuyordu,
Ve mehtap, kaybolan gölgeleriyle sevdaları süslerdi.
Dudaklarda bir ayaz, bir efsun dolanırdı;
Aşina yüzler, içre yanmış kıtalar gibi dururdu,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta