Zincirleri çözülünce yüreğimin

ufkumun gri boşluklarına özgürlükler doldurdum
azabına duçar yedi rengin çığlıkları
kırk parçaya sarılmış gönlümdeki ışıkları
bilmiyorum kaç kez ağladıklarını

bilmem ahvalini kandili sönmüş gecelerin
bilmem aynalardaki ucube korkuları
beyazına saklanmış saçımın sırlarına inat
çile kapısında yağmurlarla ıslanır
zincirleri çözülünce yüreğimin

masallar da kaldı kaf dağının zümrüt sarayları
hayalleri delikanlı düşlerimizde yaşandı
bilmiyorum kaçıncı köleyi azat ettiğimi
kaçıncı tutsaklığım siyah zülfünün gecelerine

bilmem ne muhabbetler gördü aynasız odalar
kırmızı şarap tadında ateşler söndürdü dudaklarımız
kördüğüme döndü kör kütük sarhoş düşünceler
ahlarla yaktık cehenneme nispet zamanları

kış ortasında öylesine cennet
neye yarar mutluluk aşkın sonrasında
bilmiyorum ruhumun izinde kaç kez kaybolduğumu
bildiğim son kez bulunduğum dehlizleri

bilmem evvelinde kaç kez güneş doğduğunu
bilmem kaç kez ayazına tutulduğumu
kimler geldi geçti bu yamacın patikalarından
artık mutluluk kutsal tepenin ötesinde kaldı
bırakın kalbim öylesine hüznünü yaşasın

redfer