Zihnimdeki Fırtına Şiiri - Kasım Kobakçı

Zihnimde koptu bir fırtına,
Durulmaz,
Yatışmaz,
Susmaz.

Kafiyeler dans ediyor ruhumda,
Dizelerde,
Hecelerde.
*
Özgür mısra,
Uçsuz bucaksız yolculukta...
*
Öyle mi?
Birikmeseydi yedi tepede, bin sızı.
Gönlümdeki bu hüzünlü bestede.
*
Hafif rüzgar, savurmasaydı ruhumdaki yaprağı,
Bugün yaşar mıydım, en derindeki, derinliği, be canım?
*
Mavi gökte, özgürce süzülen kuşum;
Boğuk seslerim,
Dipsiz girdap, belirsizlikten bitap,
Kötü niyetli puslu yolda, kırılır mıydı kanadım?
*
Yırtık pırtık yola, dökülmüş kanayan gömleğim,
İnsanlığa adanmış, paha biçilmez, yamalığım,
Yalan dolan, yollarımı kesti ya!
Kirli sudan, kara sular aktı da aktı.
*
Ondandır ki çapraz uyak, çapraz yolda kaldı,
Utandım,
Utanmadım,
Utancımdan.
*
Büyük laflar ettim ya bir vakit!
Çürümüşler harabe bir evde,
Tuttu kurşuna, yağmur,
Bu da asıl,
Huzur.
Bir anlık da olsa,
Bir nefeslik, bir bakışlık.
İki sayfa, tek kişilik.
*
Azatlığım şimdi, dönmüş kafesine.