Sussuyor insan,
Susuyor şiir.
Tüm dünya iki boynuzun ucunda
Yada yüreğim daraldı yine yokluğunda.
Dizeler anlatamıyor
Yetmiyor kelimelerim
Yitik dünyalardan bozuk sevdalara düştü yolumuz. Ayaklarımız çamura bulandı. Taş değdi gönlümüze, rüzgar esti, kasırgalar kırdı gönül dallarımızı.
Tüm içtenliğinle güvendiğin dallar elinde kalır, üzülme. Bastığın buz çatırdar, üzülme. En kesif kokular sarar tüm ruhunu sen baharlar beklerken, üzülme.
Başına gelen hiç bir şey seni büsbütün yıkmak için gerçekleşmez. Bazen daha güçlü kalkman içindir hepsi. Dizlerinin yarası, yüreğinin ağrısı, hepsi ama hepsi daha bir güçlü kılar,daha bir dik durmanı sağlar. Üzülme...
Ya da üzüll haline, ağla gecelerce. Sitem et aklına gelen, bahtına düşen her bir zerreye. Aksın gözyaşlarınla o içindeki zehir, silinsin tüm kötü zamanlar. Ağlamayı dert etme, ağla ağlayabildiğince
Ardında yüz yıllık yıkık sevdalar bırakmak zordur elbette...
Zordur düşünmek, yetişmek her şeye.
Dokunamayacağın onca çiçeği ağlar görünce kanar ruhun,
Kazan kaldırır ruhun bedenine...
Eşkiyası olur tüm geçmişinin
Es kaza savaşlar yaratır içinde.
Tarihin altın sayfalarına uzanalım gel,
Sen İstanbulu anlat,
Ben nasıl fethettiğini..
zamana sığmaz bazen duygular,
uykular ağır gelir bedene.
ne bir yaprak sallansın ister insan,
ne de dudaktan dökülen bir kelime.
sadece zaman akar,
o arkasından bakar
Ve sen akıp giderken parmaklarımın arasından bakakaldım ardından,
Kahretmeye bile yetişemedi kalbim, sabretmek şöyle dursun...
Sıksam avucumu kalır miydi birkaç parçan
Yada hatıranın kokusu siner mi üzerime.
Sesine yaklaşasım varken nefesine kalınan hasretin cehenneminde kavrulan
Huzursuz ve gurursuz bir adım daha atmaya korkar oldum
Sessizliğin sesi olsan
vursan kulaklarıma,
Sessiz ve derinden
gelsen,
ben sensiz bu şehirde
Hasretin sessizliğiyle
Bilseydin seni nasıl sevdiğimi,
Bir başkasını sevmekten utanırdın.
Kızarırdı yüzün başkasıyla konuşurken,
Sözlerşn asılı kalırdı dilinin ucunda..
Bilseydin eğer,hiç gece olmazdı,
Rüyalarını uyanıkken görmeye başlardın.
Zordu sevgilim,zordu,
Her gidiş beni biraz daha yordu.
Kimi iklimlerden kaçıştı,
Kimi yağmurlardan,
Kimi ise şu humma karanlılardan.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!