Bütün iç sıkıntılarım toplanıp öyle geliyorlar üzerime
Bir anda öyle çullanıyorlar ki
ayağa kalkamayacağım sanıyorum
fena hırpalıyorlar
Kalbim ve beynimin üzerinde tepinip duruyorlar
Bir şehirde insanların olmadığını nereden anlarız dersiniz?
Bilmek isterseniz bir tepeye çıkmalısınız
Oradan izlemelisiniz tüm her şeyi
Işık var ise bir tane bile umut var demektir
İnsan ne kadar yükse de bir yüreğe aynı zamanda umuttur da
İnsan insansız yaşar mı hiç, yaşayabilir mi?
İnsanlar bilirim
Çayı, kahveye tercih eden
Daha fazla ilim almak için
İnsanlar bilirim
Sadeliği, cafcaflara tercih eden
İnsanları ne açlık,
Ne hastalık,
Ne yaşlılık,
Ne coğrafi farklılık,
Ne yalnızlık öldürür.
İnsanları ancak ve ancak bilgisizlik öldürür!
Bunca ışığın arasında
nasıl karanlık kalabilir insan
Bunca zifirin arasında
nasıl aydınlanabilir
Anlaşılmadan bu dünyadan göçmek istemiyorum...
Seninle tanışmadan
Seni duymadan
Gözlerin gözlerimle buluşmadan
Sevmeden
İnsan bazen bir anda öyle bir kendini kaybediyor ki.
O ne tenha ve baş döndürücü bir kaybediş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!