Sabahlara sal beni
Dağlara yeşillere
Ozanlara sor beni
Bozlaklara türkülere
Yılkı atlarında gör beni
Alacasına beyazına
Kağıt gülümsedi bembeyaz
Kalem yeşile boyandı
Gülüşün günaydınlarımda
Gelişin heyecanım
Derinliğinde gözlerinin
Kaybolmak istiyorum
Bakmasaydın gözlerime
Tutmasaydın ellerimi
Cümlelere tutunamazdım
Serseri harfler gibi
Vururdum kağıda kaleme
Bir hiçlik
Bir yoksunluk
Sonsuz bir sevgi
Yol bitmedi..
Sen, gün batımı
Sen, şiirlerin tümü
Vapur çığlıklarına karışmış martı sesleri
Kendime çay, sana kahve söyledim
Gün,yitip gitmekte yeşil sarıya boyanmış
Kara gözlerine ne güzel yakışmış
Üstüne giydiğin mavi kazağın
Birde telaşlı bakışların
Ben kendime sığmadım
Bedenime şehrime
Sen benden gittin gideli
Martılara ağladım
Vapurların arkasından giden
Köpüren dalgalarda
Sezen söylüyor, keskin bıçak
Aklımı yitirdiğim
Hava diye soluduğum
Yüreğimde yarası olan
Seni anımsatıyor
Uykularımın olmadığı
Bahar geldi yüreğime..
Gönlümün yükü kalktı
Öyle özgürüm ki
Öyle mutlu
"Sen ne dersen de
Karşındaki anladığı kadardır"
Çocuk
Bilmezsin sen
Pantolunu yamalı
Ayakkabısı pençeli
Insanları
Aşa ekmegi banıp
her şiirde bir ben buldum benden öte....