Zeliha Bicer Şiirleri - Şair Zeliha Bicer

____Duygularımı yazıp
Melar gölune atsam
Yine de
Med cezir de..
Sular cekildiginde
Dipte kuma yazilmis

Seviyorum seni,tüm sevmemişlere inat
Yalnızlık dedim de, aklıma sen geldin
Yalnızlık dedim de, yağmur yağdı
Yalnızlık dedim de, dememiş olayım istersen
Hiç yalnızlığı katmayalım bu geceye
Kaç kişi var böylesi uzakta

Unutmak,
Kolaya kaçmasıdır insanın
Yaşamı hafife almasıdır.
Unutmak,
Sevilene yapılan en büyük hakaret
Di li geçmiş zamanlarda

Sığındım bir çocuk gibi
Kendime yine.
Çay koydum ocağa,
Sigaramı yaktım.
Konuştum konuştum,
Ben dinledim.

Uzun bir yoldayım,karanlıklar içinde yürüyorum
Sensizliklerin vermiş olduğu hüzünlerimi yanıma aldım
Aydınlıklarım yalnızca sevgim
Korkuyorum ama yürüyorum sensiz
Alıştım dersem yalan
Öyle özledim ki seni

Salaş bir meyhanedeyim.Öyle hüzünlü ki bu gece,dalgaların sesi geliyor kulağıma.İmkansızlıklar üzerine kurulu bu gün masam.Mezem de hasretlerin,buğulu bir sesten dinlediğim en hazin şarkılardasın. Balıkçı ağlarıyla donatılmış pencerenin kenarından görünen denizde, salınan vapurlar var.Anadolu dan Avrupa ya geçen.Gecenin ayazı vuruyor. Aynı şarkıyı çaldırıyorum defalarca eski 45.liklerde. Ölüm sessizliğindeyim,çaresizliğindeyim sensizliğin. Deniz kıvrak dansöz sanki yakamozlarla oynaşıyor, pencere camları buğulanmış,siliyorum ellerimle. Ellerimde kalan yine sen. Binlerce kelimeler geçiyor beynimin içinden,durduramıyorum.Hep sensizliği anlatıyorlar bana,camın buğusunu yine siliyorum, bu sefer ellerimde çaresizliğim kalıyor. Halim yok,ayaklarım taşımıyor beni,küskünüm bu aralar yaşama,beni sana bağlayan sevgim olmasa hani,hani diyorum. Boşverr.. sarılıyorum kadehime seni içiyorum içkim yerine. Çal diyorum meyhaneci bana en hazin aşk şarkılarını. Donat masamı hüsranlarla,yaşamın kırıklarıyla,sevgimi ben hazırlarım. Penceremin kenarından görünen İstanbul'umdan, sana baktım ey yar! Gördün mü gözüm yaşını? Tanıdın mı beni yeşil gözlerimden? Acıdı mı için sensiz bıraktığına? Hadi sağlığına sevgilim,sana bu son kadehim.

Sabah salacağa indim,bir adam vardı motora koşuşturan.Elinde torbası torbasında sefer tası vardı.Geçmişe döndüm,çocukluğum geldi aklıma.Bizde amcalar sabahın erken saatlerinde ellerinde sefer tasını taşıyan torbalarla işe giderlerdi.Henüz sokaklara,insanların yüreklerine kirletilmiş düşünceler düşmemişti.Mahalle içleri, evlerimiz gibi tertemizdi.Sokakta karşılaşan iki bey ceket düğmelerini ilikleyip,merhabalaşırlardı saygıyla.Sevgililer elele tutuşmanın ötesine gitmemişlerdi henüz o devirlerde,sevgilerde kirletilmemişti,sevmek büyük anlam ifade ederdi yüreklerde.Salacakta erken saatlerde elinde torbasıyla sefer tasını taşıyordu adam,demek hala yitirmemişti duygularınıinançlarını umutlarını.

16,09,2005

Yine uykusuz gecelerim
Yine sol yanım boş
Martı bile çığlık atmıyor
Öyle soğuk ki burası..

Uyandım hüznümle, şakılarda bana inat hep seni anlatıyor. Yazıyorum,çiziyorum,yırtıp atıyorum sen olmuyorsun bu aralar. Kalemim küskün,yüzünü asıyor güneşim yokluğunda.

Köpük köpük kahvenin sıcağında seni düşündüm. Aldığım yudumumda sen vardın. Kahvenin acısında hasretliğin.

Dün, yalnızca iki martı gördüm limanda.Biri sen dedim diğeri ben. Öyle içim acıdı ki anlatamam.

Sen yoksan yanımda
Nefes alamam ki
Gökyüzünün rengi
Kuşların sesi
Hep aynı gelir bana.
Uzatınca elimi