Zehirli Sarmaşık Şiiri - Dinmez Er

zehirli bir sarmaşık girmiş bahçeme
küsmüş akasyamın dalları salkımları
bir dokunsam ağlayacaklardı
gökte ayın saklambaç oynadığı gecelerde
ateşler yakılıyordu varillerde
bin bir renge bürünüyordu Çeşme
bulutlar küme küme
şafağın cılız sarısı denizin mavisine karışıyordu
sırlarını döküyordu tel tel çatıştığım aynalar
alkol zehrini su gibi içiyorduk.

şerefsiz kalkan kadehlerden
üç kuruşluk sahte sözlere hazlara kanıp
kendimizden geçiyorduk
gök mavi orman yeşil, denize baktım turkuaz
sorsam aşkın dümen suyunda yüzmeye
ne denir bilen az...
hayat bir okuldur öğrenilecek çok şey var
yitirmeyiz inşallah cennetimizi
kalbinin anahtarını hak edene verirsek
sevmeden sevilmeden ölmek
yaşamadan ölmek...
dökülür bakır ibriklerden avuçlarımıza
toprak testilerden
pınarlar dereciklerden çağlayan billur sular
içelim...abıhayattır ölümsüzlüğü muştular
bırakmayalım sakın ola
korkular büyümesin kalplerimizde sevgi yerine
korkuyla yaşamanın tadına varamazsın
göremezsin gülerken ağladıklarını korkakların

zehirli bir sarmaşık girmiş harab etmiş gülistanımı
bir de neşterini vurmuş böğrüme
dışarı uğramış ne var ne yoksa içimde
bundan böyle bırakacağım ayrık otları
deve dikenleri sarsın bahçemi
çözene dek zehirli sarmaşığın sebebi esrarını

Dinmez Er / Şiirleri / Çeşme /