Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
mazlum kimliğini kaybetmemiş olsa ahı yetecekte ne yazıkki kimliğini kaybetmiş kendine zulmedenleri kendisi getirdiği için
Doğayı kirletiyorlar,
Havayı tüketiyorlar.
Doğadaki dengeleri,
Alt üst edip duruyorlar.
Uzaya gidip duruyorlar,
Orada hayat arıyorlar.
Dünya yaşanmaz olunca,
Gidecek yer arıyorlar.
Tebrikler Sevgili Kemal Tekir üstadım
Harika duyugular enfes bir şiir
yüreğinize sağlık
Sizi okumak ayrıcalık efendim
Saygımla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta