Kırık kalem elimdeki, yazamam bir şeyi,
Beyin durur bazen, anlatamam düşünceyi,
Ben bir araya getirip de, üç beş kelimeyi,
Ben istediğim gibi kuramam bir cümleyi.
Yazmak güzel şeydir de, şimdi ben ne yazayım?
Oturmuş kenara yaşlı bir adam,
Derin derin ufuklara bakıyor.
Güneş olmasa da sımsıcak ortam,
Öylesine kavuruyor, yakıyor.
Dalmış mazisine kim bilir kaç yıl,
Ufuktan parlak bir güneş doğar,
Başlangıcıdır yepyeni günün.
Karanlığı aydınlığa boğar,
Başlangıcıdır yepyeni günün.
Kanadı çırpar rüzgara inat,
Sevgilim benim,sevgilim;
Bunu söyleyebilmek en güzel şey.
Seslenebilmek sana özgürce,
Ulaşmak sana bir aşk denizinde.
Ne güzel bu aşk, fakat şimdi,
Can sevgilim, yine yüzün çok hüzünlü,
Yağmuru yağdıracak bir bulut gibi.
Bir türlü ağlayamıyorsun nedense,
Kaybolmasından korkulan umut gibi.
Bakıyorsun yollara hep ıslak ıslak,
Ey Karadeniz, suların benden de mi kara?
Ağlanıp sızlanırsın, senin çilen kaç para?
Gurbet ile düşeli, geçmez oldu bu yara,
Ben seni bulamadım, bari sen beni ara..
Kulağımda çınlar kıyı döven dalgaların,
Telefondan bir ses: ''sevgilim'' der iken bana,
Söyle bir tanem nasıl dayanayım sevdana?
Sesin çok yakında, aslında sen çok uzaksın,
Bir tanem, hasretine gönlüm nasıl dayansın?
Gümüş elbisen üstünde parlak bir desendir,
Kıyında dinlenen insanlar senin neşendir,
Parkında çalan sesli müzik aman ne şendir,
Berraklığın ile yorgun gözleri dinlendir.
Yaşanır iken hatıralar mutlu ve acı,
Nereden gelir bilinmez, bir ırmak,
Coşkun akan suyunda, yok hiç durmak,
Hayat dense yeridir, köprü kurmak,
Ressam fırçasıyla, köprüyü kurar.
Beride bir çift kavak, dibinde çit,
Gece saatin ikisi,
Yıldızlar koşturuyor zamanı.
Yalnız kalıvermiş birisi,
Bir köşe başında sessiz,
Gözleri dalgın uzakları seyrediyor.
Mevsim Son Bahar, bir yaprak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!