Bir insan
Kokusuyla yel estirir sallanır ağaçlar
Masum bir sevgi büyütür filizleri
Ellerim boş kalınca bulutlar doldurur
Sevgiyle hayalimi
Güneş tepeden vurur bazen rüyamdaki filizlenmiş
Acıklı bir şarkının nakaratında,
Çarmıha gerilmiş
Bir insanım,
Sözlerinde kana bulanmış,
Acının izinde yaşaran bir
Damla gibi,
Bir ıslık bekler
Dağılmak için hayat
Diyelim ki yaşamak için yağmur yağması
Gerek
Yeşeren umutların gölgesinde hayat bulmak
İçin.
Parmak uclarımdan hücrelerime kadar sen kokuyor bedenim.
Ölüp dirilene kadar
hayal oluyor sende olan gözlerimin ışığı.
Soluğun bir dağ yamacı kadar
Doluyor göğüs kafesime
Sen kokana kadar.
Bekliyor bu bedenim
bu dünyadan ayrılmayı artık .
Kendime yetemedim ,
dünya çok kötü ...
Hersey bir ızdırap herkes bir kasvetli .
Kalmadı ümidim artık bu dünyadan.
Çekingen ve uzak ayaklarım
Bir sabah yine yollarda.
Sana yakın olan uzaklığımla
Bir gün uzak ve yakın makberinle.
Çekingen ve uzak ayaklarım
Sana yakın olan solumun baş ucu
Bir sır gibi ömrümden
sızıdırılmış akşamlar
Camlardan süzülen kan rengimi yoksa
Gözyaşlarımda kuruyan bıkkınlıkmı
Bu dünya..
Kurşunlar tetiği çekilmemiş son sözündemi
Dudaklarım aşka susamış
Çaylak topraklarım
Arşa uzaanır sen bir yanımdayken
Bin bir yanım.
Her zerremdesin seni özlüyorum
Ah bir bilsen Birtanem.
Derdimize çare odur
yaramıza merhem odur. Derdimize deva odur .
Bir tek babamız var ,
bizi sarıp sarmalayan odur.
Elleriyle karanlığı aydınlığa çeviren ,
gözyaşım olunca gönlüyle yıldıza çeviren
Yalnızlığımı alıp
Bir şehire gömülmüşüm, gömülmüşümde
Mezara gömülmeyi
unutulmuşum.
Sokaklar ışıklara bürünürken,
Bir tek ben kalmışım karanlıklar içinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!