Yücel Terkanlıoğlu Şiirleri - Şair Yücel ...

İnkâr etse de dil (organ) , hünkâr eder dil. (gönül)
Dilden (gönül) dile (organ) değil, gözedir meyil.

Dopdoluydu zamanım;
Seni sevmekle geçiyordu,
Ya da özlemekle...
Hiç zaman kalmıyordu,
Bir an olsun kendime...
İsyan ettim nihayetinde!

yıldızlar ağlardı, çok ağlardı,
bizdeki görkem olmasaydı..

parlayan yaralarımızdan
yıldız çekilir her gece;
her gece, ışığı söner bir çocuğun

Zikirde inceyiz,
Fikirde hinceyiz.

Hakk'ın ismi herkesin ağzındadır,
Kiminin zikri, kiminin narasıdır.
Her 'Allah' diyen sanma ki inançlıdır,
Kimi imanlı, kimi üçkağıtçıdır.

Kimine göre yoktur, kimine göre vardır:

At atabildiğin kadar onca taş,
Yarılmaz, eğilir sana anca baş.
Dost dostuna bir kez dahi çatmaz kaş,
Kanasa yürek, damlamaz gözden yaş.

Zor olan hayal kırıklığı değildir. Gerçekleştiğini sandığın bir hayalin düşünden uyandığını anlamaktır zor olan; düş kırıklığıdır. İnsan çok şey hayal eder.. Ve hayal ettiklerinin bazen kısmen de olsa yaşar. Öyle bir an gelir ki; hayallerinin ötesinde dahi yaşanmışlıklarla belki de coşar. Ama öyle bir an da gelir ki; bir anda hepsi buhar olup hüzün bulutlarına dönüşür. Ve öyle bir uyanır ki yeniden bir yaşama; bir düşten ibaret kalır her ne yaşanılmışsa! Tasarlanabilse de hayaller, kontrol dışıdır düşler... Tasarlanamayan ihtimallerle bitip birer düş olur hayaller... İşte bu nedenle, zor olan hayal kırıklığı değil, düş kırıklığıdır. Bir kaç ihtimali yitirilip hayal kırıklığına uğrasa da kalp, umudunu yitirmez ama tüm ihtimallerin yitirildiği düş kırıklığında artık yitirilecek bir umut da kalmamıştır.

Cesaret, gururun beyine esaretidir.
Elden gelmeyenin, yürekten gelişidir.
Sıcak vücudun, kaynayan adrenalinidir.
Anlık bekleyişlerden, ansız vazgeçiştir.
Ruhun özümseyemediği, dul öfkeleniştir.
En alasıyla, hesapsız babayiğitliktir.

Bir kanarya kadar sarıydı benzi,
Bir vaşak kadar da vahşi,
Hiç öyle görmemiştim Ali Nazik'i..

Ne olabilirdi,
Onu bu kadar uzaklaştıran?

Bir rüzgâr; eser de geçer,
Gönül oyunu rüzgârla gider!
Aşk ise yaşanan, beter eder;
Rüzgârdan geriye; gam, keder..

Deme bana, bir ayrılık rüzgârıdır;