Nice ağır duyguları sığdırabildiğin
Mutluluğa aç engin ve derin yüreğinin
Susuz çöl iklimindeki kum fırtınasına
Sessiz direnişinde hasret dolu nefesin
Öyle ki; orkestrasız kalmış bir senfonisin
Sıkma sen canını, çekilmez olunca hayat;
Gerildikçe sıkar, seni sarmalayan halat.
Gevşedikçe yular, kendi yolundan gider at;
Gül, eğlen, coş; gevşesin senliğinde ruhiyat.
Söz verme sakın hiç kimseye,
Ya duramazsan sözünde diye..
Bugün varız, yarın yokuz belki de,
Ya duramazsan sözünde...
Kul hakkına girer sözler de,
Duygu aklın rehberidir:
Rehbersiz kalmışsa akıl,
Gidilen yol makbul değildir;
Akıl da parçalanır, çakıl çakıl..
Üstüme üstüme gelmeyin dostlar,
Bilemezsiniz ne derin acım var.
Elif Anamı aldı karlı dağlar,
Bedenim buzlandı, yüreğimde har.
Olsun anam, olsun anam, olsun!
Yeşilden yeşile, maviden maviye, sarıda sarıya farklı renk tonları vardır. Bu nedenle pekiştirmek gayesiyle; yemyeşil, masmavi, sapsarı gibi ifadeler yerinde kullanılmaktadır. Bir de az dolu bardak ile yarısı veya tamamı dolu bardak misali dolu ya da dopdolu pekiştirmesi benzeri pekiştirmeler vardır. Bunu da anlıyorum. Ama bomboş nasıl olabilir ki, diye düşünmeden edemiyorum bir türlü: Örneğin bardak boşsa, boştur; daha da boşunu aklım almıyor. Öyle ya da böyle dolu ile dopdolu arasında illa ki miktar farkı vardır. Bir kaç ml. dahi olsa.. Değerleri çıkarır farkı buluruz. Ama boş ile bomboş arasındaki miktar farkını nasıl bulacağız? ? ? Hangi olmayan değerden, hangi olmayan diğer bir değeri çıkaracağız? ? ? Gel de takılma! Olsa olsa, şu an yazdıklarımla geçirdiğim zamana bomboş denebilir... Kaybetmiş olduğum zamanla, daha fazla zaman kaybetme ihtimali arasındaki fark gibi, bomboş mu geçti yoksa aşka dair yaşamışlıklarım da? ? ? En çok buna yanarım! Aşk mıydı; apaşk mıydı? Yoksa bu kadar saçma başka bir hal miydi? Aşkıtrak mıydı; yeşilimtırak misali..
Kağıt olsan, yırtarlar.
Kalem olsan, kırarlar.
Beyaz olsan, karalarlar.
Sen sen ol, ayaz ol!
Ayaz ol ki; uçsun kağıt,
Kah varız, kah yokuz;
Kimi zaman çokluğuz,
Kimi zaman yokluğuz.
Varlığın yoksuluyuz,
Cefanın tokluğuyuz.
Kah buyuz, kah şuyuz,
Sevinçler hayata değer katar ama acılar değerini yitirtmez. Çünkü her nefes, bir sonrakine özlemdir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!