Bir posta trenine bindirmiştim seni,
Emekleye emekleye uzaklaşan...
Ah, seni alan o posta treni;
Nasıl da dönemedi! ...
Gece tükenmişti,
Hiç bir bayanın bir erkeğe yaklaşıp, 'ne kadar güzel gözleriniz var? ' dediğini duymadım. Çünkü bir bayan, bu derece etkilendiği bir erkeğe ne diyeceğini şaşıracak kadar baygın gözlerle bakakalır genellikle...
Öte yandan bir bayan, iltifat etmeyi değil, iltifat edilmeyi sever. Çünkü yüzyıllardır bayanlar hep çiçek, erkekler hep kelebek gibi yaşadılar.
Çiçeklerin güzel kokusuna uçuşan kelebekler, üzerine kondukları çiçekleri farkında olmadan yoldular. Çiçeklerse, aslında kısa ömürlü olan sevdalarına inandıkları kelebeklerin kırık kanatlarına aldandılar. Ve sevdaları yolunda yoluna yoluna sonunda soldular. Solup sarardılar, sararıp döküldüler. En hafif rüzgârlara bile dayanamayan döküntüleri uçuşup havaya karıştı. Hava artık çiçek değil, hüzün kokuyordu. Çiçeklerden eser kalmamıştı ama ütopyaları vardı. Sadece kendilerinin inandıkları Afroditleri vardı. Bu kez Afroditliğe soyundular; her kelebeğin üzerine konmaya can attığı birer Afrodit'i var sandılar. Ama yine aldandılar... Çünkü kelebeklerin ömürleri, kırık kanatlarından da kısaydı ve ölümüne sevdaları çiçeklerinin kokularındaydı.
Ey, karanlık gecelerimin belalı gülü!
Duyasım gelir, o alaylı gülüşünü...
Tutup, çekmek isterim sümbülünden!
Göresim gelir, o acılı yüzünü...
Giymişsin sen de artık sündüsleri,
ne acı, ne gam, ne keder
bulutların ötesinde bir çocuk bir çocuğu sever..
çocuklar mutludur..
bir düş bahçesine güneş girer;
güneş- çiçek- çocuk birce koşar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!