Bu kentin kaldırımları hasta insana döndü.
Kıvrılıp dönen yollar, bu yanmayan ışıklar,
Yorgun gezintilerde tüten ışığı söndü,
Ben umudu ararım, umutsuzluk kucaklar...
Ne zaman hatırlasam kaderime yanarım
Yemyeşil ufuklardan meyvemi arıyorken.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta