Yorgun bedenimle sürüklendim sabaha,
Geceden kalan bir avuç sessizlikle.
Ne bir rüya tutundu elime,
Ne de uyanmak için bir sebep vardı içimde.
Omuzlarımda taş gibi zaman,
Gözlerimde sönmeye yüz tutmuş bir umut.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta