Gönlümün dağlarında,yankılanırken hep feryadım.
Umutların dağlarını her gün delen sanki Ferhat'ım.
Kırdığım taşları,aşıkların mezarlığına hiç atmadım.
Yollarımda sürünen şu garip gölgeme,basmadım.
Serin oyukların gölgesi,rüzgarlarıma sığınak oldu.
Hırçın arzularım,gönlümün harman yelinden soldu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta