Yolcu Şiiri - Tuna Belpınar

Seneler geçmiş bir takvimin,
Tek gününe takılı kalmış bir çift göz,
Kapıları kapanmayan bir hânın,
Hiç görülmemiş odaları,
Kazılmaya hasret toprakların,
Hiç açmayan çiçekleri.
Koşmak istediği yollarda,
Prangalara mahkum olan bir beden .
Özgürlüğe uzanan okyanuslara,
Sandalla açılan bir cahil.
Ve artık inanmıyor zamana,
Bir tek duyguya daha mağlup olmaya.
Yaşarmayan gözlerine bir sitem,
Gökyüzünü kapatan kara bulutlar.
Yolda geçen bir ömür,
Ne aradığından habersiz.
Tellere takılmış bir uçurtma,
Kursağında kalan umutlar.
Hatrısayılır birkaç anı,
Ara ara kalbini yoklayan.
Gecelerden de korkmuyor artık,
İliklerine kadar zifire batarken.
Rüyalar da görmüyor artık,
Uykuya hasretken gözleri.
Sigarasının çıtırtısında duyuyor
Yalnızlığın en saf halini .