Yoksa Kalbin Ölü mü? Şiiri - Cihat Şahin

Hiç der-hatır etmezsin, neden acep ölümü?
Yoksa aklın bozulmuş, ruh ve kalbin ölü mü?

Sence mevti düşünmek, selim aklın zül’ü mü(?)
Nasıl layık görürsün, sen kendine zulüm’ü?

Yoksa aklın küfürle, tıka basa dolu mu?
Kimler yaptı içine, böyle batıl dolumu?

Seni böyle sapıtan, ehl-i tuğyan solu mu?
Şu gittiğin bet tarik, ehl-i nar’ın yolu mu?

De sendeki garabet, her münkirin hali mi?
Kin kusarken o dilin, şer yansıtır hal im’i!

Mevtten korkmak yerine, ıslah etsen halini!
Belki Mevla’m affeder, her türlü vebalini.

Durum; içler acısı, o, kalbinin hali ne?
Hidayet-i tam ile çalış şunun halline!

Sahip olman elzemdir, el, bel ve o; diline;
Yoksa Allah acımaz; asla, kat’a dallin’e!

Sen, sen olda güvenme, gençliğine malına!
Her an senden emanet, mümkün geri alına!

Mülk malike aittir, vermez şaki kuluna;
Onca maldan bir çorap; koymaz kimse salına!

Geri kalan her şey boş, bu böylece biline!
En iyisi Hak yolda, iman ile ölüne.

Cihat ŞAHİN
18.05.2011-İZMİR