Varlığımız daima yokluğu solur.
Varlık neydi?
Yokluktan beliren iz.
Neydi can?
Bir parça aş, bir yudum su, biraz nefes.
Yaşadıklarına doymalı, yaşayacaklarına kanarak susamalı ve yaşananlardan her daim huzurla kendini solumalı.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta