Geceyi örter üstüne
umarsız ayak sesleri
pencereler ışıksız
üşürüm sırılsıklam
tanırım yokluğunu
gece gözlü.....
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
yokluğun içsel sızısı o kadar net görülüyor ki çizdiğiniz resimde Muazzez Hanım...başarılı çalışma olmuş... selamlar...
Yokluklar her zaman tanıştır işte.Gidişler ise aklımıza ortak.Ve kaybedileni mecburen mısralamak şart olur.Yokluğun acısını hafifletmek ve aslında birazcık olsun unutmak için.Unutabilmek için.Dahada doğrusu şuki bu unutma çabaları,gönüle su serpmek gibidir.Hasreti anlatmaktayız,kara saçı,kara gözleri yazmaktayız.Ağalayan gönülü kanayan yarayı sarmaktır çabamız aslında.Öyle bir hasrettir işte.
Günüzleri yok olup gece hayale gelen.
Tebrik ediyorum şairi saygı duyuyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta