Gün; nefretime uzak, sevincime yasaklı
bir suçun idam'ıydı anladım ki geçen yılların sonunda
her şey olabildiği kadar iyi, hiç olmadığı kadar berbat
bir yolculukmuş bu çıktığım ölümün sehpasına.
Gün; sonların geçirdiği buhran, getirdiği boşlukları
canla doldurmakmış. Vuruldukça anladım, her yön cephe,
her yan tutuşmuş bir cehennem, hiç olmadığı kadar sıcak
zalimle savaşmakmış, verilen karar idamıma yönelik.
Gün buya; yaşamakta ölmekte var, arada kalmak kötü.
kısa bakışların uzun nefesini almak her yönden
iktisadını kurşuna vermek ömrün, başını vermek ipe
bütün hayalleri yarım kalmakmış; yırtın resimlerimi, şiirlerimi yakın.
Kayıt Tarihi : 20.12.2015 17:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!