Ayna Şiiri - Altan İlhan Arslan

Tükendim, zamanı geldi ömrümün orta yaşında
Kıymetini bilmeden harcadığım, yaşadığım yılların.
Ağlamakla! Dönmüyor, bir anı canlanmıyor gözümde
Kaygısı boş değil ne kaldı yaşanacak, küstahlığımdan.

Geçti işte! Geldi zamanı hasadın
Tek bir yaprak bile açmadan.
Eğrelti bir ağaç gibi her nimete yaslanıp
Güneşe uzanmış bir gölgesi olmayan
Manasız bir hayatın kendindeydi bu ayıp.

Bir arzu olsam! Kırmaktan geçse yolum, bir fidanı
Koklamak günah olsa çalsam elinden yaşamı
Karartsam dünyasını en güzel çağında
Alçaklığa vurup! Ne olacaksa olsun, faydası varmı?

Sileceksem, kendime ait olmayacaksa tek bir bakış
Kötülükten geçip örülecekse bir hayat nakış nakış
Olmadığım gibi görünecek beyaz camdaki o yüz
Yansıyacak içimden sureti şeytan cemalinde bir his.

Ben, karanlığı görüyorum aksım yok silinmiş aynada
Çirkin ve berbat bir âlemde buluyorum kendimi.
Her saniyesi akıyor gözlerimden! Suskun ve tükenmiş
Perişanlık içinde öylece kalıp
Yüzümde patlıyor ömrümün bütün günahları.