Kalemimi koyup cebime, giderim buralardan. Bir hüznüm kalır geride!
Koyu kahve gözlerimde, inci boncuklar; ki her biri seni anlatır.
Hüznümü koyup cebime giderim buralardan: Batnım sessizliğe gömülür; susar kelimeler; ki sen bilirsin susmalarımı...
Vedaları sevmeyeli belirsizdir gitmelerim; kayıptadır anlamlarım. Alışalı unutulmayı, unutmaları öğrendim!
Yakalı geceleri, sevdalara boynum bükük; ben bilirim yalnız yaşlanmaları; bir tas çorbalık hatrım olmaz!
Bir mezar dilerim değmemiş incirler altında; ölmeye takatım yok...
Takat bulsam, başımda sevenim bulunmaz!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
