Yılmaz Örmeci Şiirleri - Şair Yılmaz Örmeci

Bir yanımda sen olsaydın, bir yanımda İstanbul
Seni İstanbul’dan bin kat daha fazla severdim.
Dünyanın en güzel şehri, hani demiş ya Nedim
Bir taşına Acem mülkü feda olan İstanbul.
…
Değişmem yedi tepeye senin kirpiklerini

Yüzümde çizgiler bıçak yarası kadar derin
Kalbimde bir büyük boşluk dolmadı senin yerin
Yalnız nefes alıyorum yaşadığımı sanma
Gel imzanı at artık bu eser senin eserin

Yılmaz Örmeci

Bütün dünya bir mescittir
Yeryüzü bu kadar dar mı?
Cami yapan insan çok da
İnsan yapan cami var mı?

Ankara, 15.10.2018, 13:05

Kral Filip İskender’i zerre kadar sevmezdi
Annesiyle birlikte sürgüne göndermişti

Sürgün bitince yurda dönüp geldi İskender
Ama kini büyüdü ikisinin bu sefer

Eskiden çok eskiden
Sakar bir çocuk varmış
Hiç yerinde duramaz
Koşturarak oynarmış.

Eli değse devrilir

Höpbattı az uz gitmiş
Dere tepe düz gitmiş
Nice zamandan sonra
Yolu ormana düşmüş

Akşam vakti olunca

Höpbattı rüyasında
Bir köy çeşmesindeymiş
Çeşmeden su içerken
Yanına bir kız gelmiş.

Çeşmenin yalağında

Höpbattı ter içinde
Uykusundan uyanmış
Rüyanın etkisiyle
Hemen dizine bakmış.

Rüyamda kanamıştı

Bu güzellikten ağzı
Bir karış açık kalmış
Yakından görmek için
Soluğu orda almış.

Sarayın bahçesinin

Sabah olup uyanmış
Höpbattı gün doğarken
Gardiyan sormuş ona
Neden uyandın erken

Güneş doğduktan sonra