Yatırın Beni Şiiri - Bekir Dalkıç

Beyin ölümüm gerçekleşmiş geçende.
Uyuyormuşum, uyandım şimdi.
Anladım ki artık bitkisel hayattayım.
Ne zaman bir ağaç görsem koşasım, boynuna sarılıp öpesim geliyor.
Ermiş bir meyvayım hayat ağacının dalında,
O kadar tazeyim ki bir görsen,
Ortadan yarılıp sonrada kordonumdan kopasım geliyor.

Şimdi yemyeşil kırlara, çiçekli yamaçlara yatırın beni.
Nerede benim ırmağım, dağım?
Öyle susadı ki şu dilim, damağım,
Öyle susadım ki nolur götürün beni,
Buz gibi sulara batırın beni.
Buz gibi sulara.
Yatırın beni.