İnsan, istesede gidemez bazen
Belki yollar açılır dağlar aşılır lakin
Yinede aşılamayan engeller vardır
Gönül ister yâre gitmeyi, gidemez;
Vuslat el açmış vahada bekler beni
Ayaklarda görünmez pranga, gelemez...
Gecemi aydınlatan, ay`ın ondördü gibi
Yokuşlu yollarımı parlatan sanki far gibi
Tutamasan da zor yolda uzattığım elimi
Sıcaklık hissettim yine de, sarılan yâr gibi
(201..)
Giderken, kalbinin en ücra köşesine koy beni
Zaman gelir; filizlenir çiçek açar bahar olurum
Sabırın adı beklemek
Beklemek, yollara gül serip gözlemek
Tahammülün çiçeği sabır
Beklemek hem umut hem umutsuzluk!
Beklemek; ne sevinç ne de acı
Sabırın zor noktası özlemek
Zorlamayın beni gelmeyin üstüme
Karışık duygularım, etmeyin böyle
Yazıktır mazlum, bu kadarda olmaz
Bir şiir yazarım da, kıyametler kopar
Gizlide kalmaz, zulüm insansızlıktır
Dikenli yollardan geçtimde geldim
Ellerim hala bağlı dilim yine lâl seninle
Söyleyecek sözcüklerim sende tutuklu
Benim özüm değilsen, başkasının özüsen...
Başıma gelmeyen kalmadı bu dünyada
Giden gitti yıllar bitti, sırrı sende
Akşam üzeri açan bir kaç çiçek,
Belli biri sende..
Benden yana umut yok beklemek nafile.
Yanmak her insanı şair etmese de,
Ruhtan dökülen cümleler var bende ...
Ne zaman kıracak olsam bir dostu,
Bir fincanın hatırı gelir yadıma susarım.
Dudaklarım kilitlenir, başımı sallar bakarım!
Kahvenin muhabbet dolu köpüğü sarar sahilleri,
Hâl diliyle; kemale eren muhabbet kırk yıl sürer der!
Kahvenin lezzeti, gönül dostunun hoş kavlinden...
Baharda elbet çiçekler açar,
Solan çiçeklerde, İzler Kalır..
Sabahlar kaybolup karırken,
Geceler zifir de olsa, İzler Kalırsın
Bulut yoğunlaşır şimşekler çakar,
Makama oturmuş hırsın içinde
Kendini adam sanmış bizim öküz.
Sanır ki makam onu yüceltir, yanılır
Makamı adam yüceltir, bizim öküz!
Yeni geçiş yapmış, insanlık çok uzak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!