Yasemin Sezer Tulgar Şiirleri - Şair Yas ...

Son şanstı
Aşka dair prangalı yolda
İnanca üveyik duruşu

Mıhlanmış sabit düşün
Dönüşünde kolladığı hüzün

Mahaller, mahalleler...
Kaldırımlar, çeşmeler...
Ayak izlerine aşina mermer eşikler...
Meydanları kollayarak büyümüş ulu kuleler...
Üç tuğla kalmış evler...
Görevleri yitmiş surlar, kemerler...

Bir aşk şiiri yazmalı diyorum
Şöyle köşesinden kenarından
Şimşekler çıkaran

Arsız olmalı
Kuralsız

Yorulursun
Gün gelir durursun
Uzun uzun bakarsın silüetine
Sorarsın
Nedir seni karalayan?
Bilemezsin

Ben miyim gören
Zifiri gecelerde alev saçan ateş böceğini
Düş tarlalarına ekiyorum buğday tenini

Filiz ver nimetim
Bir dokun ki buseli

Lanet olsun diye haykırmak alayı geçiyor önümden
Her döndüğümde sonraya
Frenliyorum dörtnala giden düşleri,
Koşuşup savrulan bin türlü heyecanı, coşkuyu, şükredişleri
Sığıştırıyorum hokkasına gözlerimin itinayla

Üşümek gelir bazen
Bahar dargınken
Utanmayın
Gövdeyle sarın

Meyvesi kof bir ilkyazın

Uzansam tutacağım
Çıplak kuru dallar
Yansıması yüzümün ardından
Penceremin tuvali

Yalnızlığımı tohumluyor

Mah gören g/özden
Ören düşse de sözden
Masal dile geçince
Uyku tutmaz bazen...

Şiir serper su yerine üzerime
“Huzur içinde yat sevgili
Çok sevildin
Biten her yeşil dillenir belki
Duyarım “ dersin
Bilirsin ne çok severim duymayı sevildiğimi