Yaşamaya Karşı Küçük Sempati

öpüyorum önce birkaç kelimeyi ve şiiri alıp çıldırmanın üstüne koyuyorum…

aşkla yelteniyorum ortasında bulunduğum cehennemi ölümsüz kılmaya
diyorum gel
gel ve uzan toprağıma
insan olmayı çıkar üzerinden
aşk kalsın yalın ve üryan
yaşamaya karşı küçük sempatimsin sen…

arzuyla yetişir dudak gülleri boynunda
boynun ki bir ince sırattır
ben sana bir bacak sunsam kırık masadan
estetiğin kanında ölü rötuşlar ayaklanır…

şüpheliyim şu olağan zaman yüzünden
Kendimi 30 yaşından geriye çekemiyorum
ben hangi denizdeyim böyle yüzmeden vardığım yer hep ileri
bu geri dönüşümü olmayan trenler kimlerin çeyizi
çarşaflara sardığım hüzzamlı tenim
aşk diye ateşlere inat açarken
komodinden kendime bir göz seçemiyorum
ki yerleşmek bir bavulu açmaktan ibaretti…

aşk kült bir lisandır sevgilim
cefa sevmekten azletmez kalbi
hadi içte son istasyonda beni
boynundan geçen ırmaklardan bahsedelim...