Oktay Güvener Şiirleri - Şair Oktay Güvener

Adaletin yok mu dünya, neden böyle kör, sağırsın?
Göğe yükselir mazlumların feryadı,
Hakk'ın terazisi bozuk sanma,
Kimin hakkı kime kalır.

Adalet dedik, sustuk, bekledik nice zaman,

Bir bahar günüydü,
Bir gülüşüm, bir umudum kaldı sende.
Alacağım olsun.

Her gönülde bir sevgi vardır,
İki sevgiye yer olmaz.

Kızıl bir güneş batarken Anadolu'nun coğrafyasına,
Akşam esintisiyle sarar her yanını masalsı bir hava.
Dağlar yükselir göğe, ovalar serilir ayakların altına,
Anadolu'nun geceleri bir başka.

Birbirine kenetlenmiş köylerin, kasabaların ışıkları parlar.

Git ne olur,
İstemiyorum seni ve kalma sakın bir daha?
Evet biliyorum güneşim de sensin ayım da sen.
Her gün, her an seni düşünüyorum.
Gülmek sana o kadar yakışıyor ki,
Lakin sen gülerken Gazze'de vuruluyorsa çocuklar

Dün gibi gözümde eski yıllar...
Babamın aklını çaldıran yüzünü,
Ummanlar misali gönlünü,
Dokuz evlat ile taçlandıran annem…

Cemalin benzerdi gökteki aya,

Gülün aslı aşk imiş,
Ülfet edermiş bülbüle.
Leyla’ya aşık imiş,
İsmi Mecnun olan derviş.
Sendeki bu güzellik;
Tene dokunan aşık imiş.

Yârıma hasretle dökerim gözyaşımı,
Mecnun misali anarım her an seni.
Yokluğunla sarsılır derûnum,
Sensiz ne çabuk geçti yıllarım…

Geçmişin güzellikleri huzurlu gözlerine nakışlıdır,

Bir mart sabahıydı,
Gökyüzü karardı,
Kuşlar ötmez oldu
Sen gittin, baba,
Sözlerim eksik kaldı dudağımda,
Düşen yetim bir çocuk gibi,

Kalbimde sen varsın, söz geçirmiyorum gönlüme.
Gözyaşlarım akıyor gizlice içime,
Ah! Yıllarımı harcadığım güzel sevdiğim,
Ah! Sevipte söyleyemedim,söyleyipte hissettiremediğim sevdiceğim.
Yüreğimin derinliklerine büyüyen bir yara var.

Hazan kokuyor kelimeler
Ayrılık ve beklemek...
Ne zordur sevilenden ayrı olmak
Ve beklemek...
Belki hiç vuslat olmayacak
Eller kavuşmayacak bir daha