Gözlerinin bitki örtüsü bir cam tarlası… Bedenimi sarmış topraklarında kan kırıntıları var. Parmaklarım ucunda dudaklarının son zindanı kapanırken, alçılı kalbimde yalnızlığın telaşları büyüyor. Kabataslak çizilmiş hasretin ilk işine çıkmış bende. Sustu gelişi beğenilmeyen mevsimler gibi içim. Ne yağdırdığım yağmuru beğendirebildim, ne de açtığım güneşi. İnsanoğlu deyip geçemedim ben sana..
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta