Oğuz Kılıç - Yangından Gelen Azaap Şiiri ...

Suskun bir vaveyladan akar hüznün kuşları; ciğerini bıçak gibi kanatır yalnızlık..
siyahınbeyaza aktığı ten girdaplarında; gri okyanuslar dağlar hüznün kısraklarını..
uçurumlu saçların intiharlara akarken; efkarın kayalığında çağlayanlar dağlanır.
. hidrojeni oksijene akıtırken çıplaklık; kasvetiyle kabukbağlar Zırhlanmış yaraların..
kabuklanmış yarandan iltihaplar deşilirken her eski sevgili sende yaradır artık..