Anladım ki artık çabalar boş.
Yalnızlık denen şey kaderim değil.
Kaderim kendi elimde ama hala yalnızım.
Yalnızlık denen şeye mahkum edilmişim belli ki.
Belirsiz bir şey beni büyülemiş.
Yalnızlık denen şeyi iliklerime işlemiş.
Kıyısından, köşesinden geçemiyorum aşkın.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta