Güneşli bir kış günü uzandım bir ağacın altına.
Saatler boyunca bir ben ona baktım
bir o bana
İnce ve uzun dallarında kalmıştı
iki yaprak yalnız
Güneşin altında tıpkı ben gibi yapayalnız
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Ilgaz bey, tebrik ederim. Yalnızlık duygusunu doğadan ilham alarak güzel ifade etmişsiniz. Ben de doğayı çok severim. Şiirlerim, resimlerim için doğadan ilham alırım. Benim de "Altın Yapraklı Ağaç" diye bir şiirim var. Şiirinizi okuyunca onu hatırladım. Okumak isterseniz bağlantısı burada. https://www.antoloji.com/altin-yaprakli-agac-siiri/?siralama=b Bir de dünya hayatımızın başladığı bir gün olduğu gibi elbet son bulacağı bir gün de olacak. Ancak ruhlarımız sonsuz. Bizler sadece ölümü tadacağız. Geldiğimiz yeri hatırlamıyoruz. Gideceğimiz yeri bilmiyoruz. Ama burada bizi karşılayanlar olduğu gibi orada da bizi karşılayanların olacağını düşünüyorum. Öğrendiklerimizle, yapıp ettiklerimizle başka bir varoluşa adım atacağız. Zamanı gelince dünya,boyut değiştireceğiz. Ve nasıl yaşadığımız önemli. Neler öğrendiğimiz, bir insan olarak kendimizi ne kadar geliştirdiğimiz. Allah hepimize sağlıklı,mutlu,başarılı, uzun bir ömür nasip etsin.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta