Zaman, bir göl gibi durgun.
Saatler suskun; ne bir kıpırtı var içimizde,
ne bir yön, ne bir ses.
Tutsak kalmışız kendi gölgemizde.
Her saniye, bir boşluk gibi üzerimize çöktü.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
