Yakışanın Destanı Şiiri - Huban Asena Özkan

Deve de binektir, eşek de yol çeker kaderin çölünde,
Lâkin şaha kalktığında göğü yırtan bir öfke,
Tozu dumana katan bir heybet ki nefes keser!
Çünkü dört nala giden rüzgâr, yalnız attır!
Sırtında taşıdığı fırtınayla doğar zafer,
Şaha kalkmak, asil kana yakışır!

Serçe de kanat çırpar, karga da konar dalına hırsın,
Lâkin yüce dağların bağrında kanat açan kim?
Güneşe dokunmak, bulutları tepmek, kartalın hakkıdır!
Çünkü yükseklerde doğar yıldızların şarkısı!
Süzülüşü bir manifesto, dönüşü bir devrimdir,
Göklere hükmetmek, kanatlı ihtirasa yakışır!

Çakal da kokuşmuş leşe güler, sırtlan da pusuda bekler,
Lâkin ormana nizam veren kükreyiş kimindir?
Gölgesi düşmanı titreten, tahtı cesaretten örülü,
Çünkü kral arslan doğar, kral arslan ölür!
Adaleti pençesinde, asaleti bakışında,
Krallık, yalnız yelesinde güneş doğana yakışır!

İnsan da soluk alır, ot da büyür toprakta,
Lâkim yüreği volkan, sözü meşale yakan kim?
Ömür değil, iz bırakmak mühim olan;
Çünkü ateşi söndürmek değil, yakmak gerek!
Sıradanlık kefenidir ruhun, yükseliş bayraktır,
Destan yazmak, dimdik durana yakışır!

Nehir de akar, çay da çağıldar vadide,
Lâkin engin denize kavuşmak aşkıyla deli akan kim?
Kayayı deler inatla, önüne set çekeni parçalar!
Çünkü derya hasreti, çakılla yetinmez!
Yatağından taşan bir öfke, coşkun bir haykırıştır,
Umudu okyanus olana, dağları yıkmak yakışır!

Her canlı yaşar, lâkin her soluk yaşatmaz!
Deve de binektir eşek de, ama şaha kalkmak ata yakışır!
Serçe de kuştur karga da, ama yüksekten uçmak kartala yakışır!
Çakal da ormanda yaşar sırtlan da, ama kral olmak aslana yakışır!
Öyleyse sen, hangi cümleyi yazacaksın kâinata?
Yüreğin kime yakışırsa, dünya ona yakışır!