Yahya Kemal Beyatlı Şiiri - Sezayi Tuğla

Yahya Kemal, en büyük şairlerden biridir,
Asla unutulamaz, kalbimizde diridir.
Hayat, onun indinde İstanbul’un kölesi,
Yahya, onunla yaşar, onun ile ölesi.
“Akşam” bir başka olur, onun mısralarında,
“Kanlıca” akar gider, boğazın sularında.
“En sahih aynalardan” seyreder Üsküdar’ı,
Maçka yokuşu onun medarı iftiharı.
“Atik Valde” şaire bir ilham kaynağıdır,
Lakin “Süleymaniye” uyanış bayrağıdır.

Ve “Itrî” bir destandır, “Sessiz Gemi” bir başka,
Eserini okuyan, mutlaka gelir aşka.

Kan bürür, bazen olur “Mohaç”ta etrafını,
Elvermez, dağıtırlar düşmanın her safını.
Ne büyük askerdir o, İstanbul’u fethetmiş,
Diz çöküp önümüze, bize hediye etmiş.
İstanbul Yahya Kemal, İstanbul büyük ozan,
“Gökkubbemiz” bir kepçe, İstanbul’sa bir kazan.
Öyle dolaşmış şair, her semti karış karış,
Kendine güvenirsen meydan boş, sende yarış.
Kimin haddine düşmüş onunla aşık atmak?
Uyurgezer gibiyiz, bizim işimiz yatmak.
Bir yerde İspanya’da “Endülüs’te Raks” eder,
Bakarsın ki “Madrid’de Bir Kahve”de derbeder.
Ezilir İstanbul’dan uzak olduğu anlar,
Mutsuzluğunu ancak onu bilenler anlar.
İstanbul onun için bir hazine, sır dolu,
Zincirlere vursalar, bırakmaz İstanbul’u.
***
(26.04.1984 Akrostiş)